O AUTORU

Momir Bulatović pripada redu rijetkih ljudi i političara sa ovih prostora, koji su svojim djelom obilježili burne godine poslednje decenije dvadesetog stoljeća i prve godine novog milenijuma na crnogorskoj i jugoslovenskoj političkoj sceni.

Kao oficirsko dijete, rođen je 1956. godine u Beogradu, osnovnu školu i gimnaziju pohađao je u Zadru, u Hrvatskoj. Ekonomski fakultet i magistarske studije završio je u ondašnjem Titogradu 1986., a doktorat iz oblasti menadžmenta je odbranio na Evropskom univerzitetu u Beogradu 2006. godine, gdje je izabran u zvanje redovnog profesora.

U politiku je ušao na velika vrata u decembru 1988. godine, kada je kao sekretar Univerzitetskog komiteta Saveza komunista na sastanku sa crnogorskim partijskim vrhom tiho izgovorio tu gromovitu rečenicu: „Potrebno je samo da vi odete”! Ona je označila početak kraja stare vlasti u Crnoj Gori i početak takozvane Antibirokratske revolucije.

Nakon pada starog rukovodstva, Bulatović je izabran za prvog čovjeka partije, a potom za predsednika Crne Gore, na čijem je čelu bio sve do 1998. godine. Tada ga je, u drugom krugu izbora, pod do danas sumnjivim okolnostima, svrgao sa trona njegov prvi i nekada najprisniji partijski drug Milo Đukanović, koji je stao uz skut zapadnih moćnika i usprotivio se, ne samo politici Slobodana Miloševića, nego i opstanku Jugoslavije, odnosno državne zajednice Srbije i Crne Gore.

Raskol u Demokratskoj partiji socijalista, stranci čiji je osnivač bio upravo Momir Bulatović, doveo je do stvaranja nove, sada opozicione stranke – Socijalističke narodne partije, sa Bulatovićem na čelu. On je potom prihvatio ponudu Slobodana Miloševića da formira kabinet Savezne vlade.

Bio je predsjednik Predsjedništva SR Crne Gore od 1990. do 1992, predsjednik Republike Crne Gore od 1993. do 1998, i predsjednik Vlade Savezne Republike Jugoslavije od 1998. do 2000. godine.

Kraj NATO agresije na Jugoslaviju i potpisivanje Kumanovskog sporazuma, odnosno pad Slobodana Miloševića, označili su i kraj političke karijere Momira Bulatovića. Povukao se iz Socijalističke narodne partije, nakon sukoba sa prvim saradnicima oko buduće koncepcije i djelovanja stranke, a neuspješno je okončan i njegov pokušaj da formira novu, treću partiju – Narodnu socijalistiku stranku.

Povukao se u miru i posvetio naučnom radu i privatnom biznisu.

Pored svega ostalog sa čim se u buri života sudarao i nosio, doživio je i veliku ličnu, porodičnu tragediju: iznenadna i neizlečiva bolest je u cvijetu mladosti pokosila njegovog sina jedinca Boška.

Skrhan neprolaznom tugom, iznenada je preminuo 30. juna 2019. godine u rodnom selu Raći, kod Podgorice.

Kao pravi narodni tribun govorio je istinu pa ma koliko ona bila opasna. Takav je bio i kao novinar, najprije u „Univerzitetskoj riječi” u Nikšiću i Podgorici, koju je uređivao, a potom u mnogim listovima i časopisima u kojima je imao svoje kolumne. Bio je uvijek pisac sa stavom, koji ne podliježe ustupcima.

Objavio je više desetina naučnih i stručnih radova iz političke ekonomije i međunarodnih odnosa, i nekoliko zapaženih knjiga. Poslednja je Nevidljivi lanci – moć nepostojećeg novca (Beograd 2018).

U oblasti publicistike, autor je knjiga: Manje od igre – više od života (1991), Crna Gora – ekološka država (1996), Pravila ćutanja (2004), Neizgovorena odbrana (2006), Ekonomija i demokratija – držati glavu iznad (Podgorica 2011).

Kao aktivan političar u doba velikih iskušenja za Srbiju, Crnu Goru i srpski narod, Momir Bulatović će u sjećanju građana ostati kao dobar, postojan, poštovani, principijelan čovek, državnik i političar. Narod i istorija pamtiće ga po dobru, a vile se grabit u vjekove da mu vjence dostojne sapletu. (Njegoš).